Spectate, homines vivunt!

Me amas, roges.
Non rogas, sed ego me rogo.
Non, respondeo.
Vero est?
Fortasse.
Sed nescio.
Credebam me aliam amare?
Ita vero.
Aliam amo.
Quasi aliena est.
Nunc.
Et tu, ergo?
Quae es?
Quae esne mihi?
Scis?
Credo me scivisse.
Scio.
Debeo scire.
Te amo.
Sed non te amo.
Possum amare eam?
Non.
Non eam amo.
Quid facias?
Nihil.
Aut, certe aliquem facis.
Sed non mihi est illud.
Solo tibi est.
Aut fortasse tuum.
Volo tecum esse.
Nunc?
Cur non?
Quo vadis semper sine me?
Cum gentibus quo is?
Maneo.
Hic maneo.
Sine me.
Sine te.
Cogito.
De cogitare bonus sum.
Sed non semper intellego quid scribo.
Aut deberem "quid cogito" dicere.
Omnia quid scripsi solo sunt cogitationes.
Erant?
Sunt?
Erunt?
Semper fuerint.
Sed non possum tecum cogitare libere.
Vade!
Mane!
Volo...
Vale.