Credebam omnia meliorem futurum esse, et fortasse res nunc meliores sunt. Sed adhuc me saepe video perisse. Non plane, nam amici scholae me contentum aliquando faciunt. Per dies saepe contentus sum, cum cum amicis loquor et de aliis rebus cogitem, sed per noctes quasi semper tristis sum. Tunc de aliis rebus cogitare non facilis est, cum solo sim, ergoque cogito et finire non facilis est. Et me vulnerat, hoc. Me vulnerat valde et credo aliquando me numquam felicem posse futurum esse. Sed omnia bona erit, spero.
Quaestio ergo est: vivebam, vivo, vivam?
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar